Atasi segera kemiskinan pembelajaran

Di Malaysia, sebanyak 13 peratus kanak-kanak di hujung usia persekolahan sekolah rendah mereka tidak mahir dalam membaca. Manakala sebanyak 1 peratus dari jumlah kanak-kanak yang berumur dari 7 hingga 12 tahun pula tidak bersekolah.

Bahkan penilaian berskala besar menunjukkan sebanyak 12 peratus kanak-kanak di Malaysia tidak mencapai ‘minimum proficiency level’ (MPL) di hujung sekolah rendah pada 2017.

Sebagai perbandingan, hanya 3 peratus kanak-kanak di United Kingdom (UK) yang tidak mahir membaca. 0 peratus dari jumlah kanak-kanak yang berumur 7 hingga 12 tahun tidak bersekolah. Hanya 3 peratus kanak-kanak yang tidak mencapai MPL pada 2016.

Kemiskinan pembelajaran ini seterusnya akan membiakkan krisis pembelajaran apabila lebih ramai kanak-kanak yang sepatutnya boleh membaca, tidak boleh membaca dan meneruskan pembelajaran mereka.

Sudah tiba masanya Malaysia mengambil serius isu ‘kemiskinan pembelajaran’ dan mula membuat pelan tindakan untuk memastikan produktiviti negara tidak terkesan dengan 13 peratus kadar kanak-kanak yang tidak boleh membaca hari ini.

Bahkan hari ini krisis pembelajaran menjadi lebih kritikal kerana pandemik Covid-19 yang melanda dan menyebabkan lebih banyak proses pembelajaran terganggu. Semakin kritikal isu ini berterusan, semakin lebar jurang yang akan terhasil akibat kemiskinan pembelajaran ini.

Kemiskinan material, kemiskinan hidup dan item lain kemiskinan seperti kelaparan mungkin sebahagian besarnya telah berjaya kita atasi sejak 1970-an hingga hari ini. Tetapi nampaknya muncul kemiskinan jenis baharu yang sedang mengancam kemakmuran negara di masa depan.

Iaitu kemiskinan pembelajaran, yang kesannya akan melibatkan bukan sahaja produktiviti negara tetapi juga jumlah kekayaan negara yang bakal kita nikmati nanti.

Dalam pada itu, didapati sejak pandemik Covid-19 menyerang negara, kadar perbelanjaan untuk tujuan pendidikan dalam kalangan isi rumah miskin dan B40 merosot hingga 84 peratus berbanding kemerosotan terhadap bayaran sewa rumah (39 peratus) dan perbelanjaan untuk pengangkutan merosot (39 peratus), manakala kos makanan keluarga pula merosot 4 peratus sahaja.

Kajian ini mengesahkan apabila sesebuah keluarga miskin bandar dan berpendapatan rendah mengalami masalah kewangan, antara paling terkesan ialah perbelanjaan pendidikan untuk anak. Akhirnya anak ini tidak mendapat peluang mendapatkan pendidikan sama rata seperti rakan sebaya mereka dalam kalangan keluarga berada.

Begitu juga keputusan menggunakan Pengajaran dan Pembelajaran Dari Rumah (PdPR) secara dalam talian di seluruh negara pada Jun 2020 sedangkan data dikutip pada April 2020 mengesahkan kebanyakan murid daripada keluarga miskin tidak mempunyai peranti dan akses internet untuk berbuat demikian.

Akhirnya, murid ini tidak dapat menjalani PdPR secara dalam talian seperti rakan mereka dalam keluarga mampu. Kesan kemiskinan keluarga sebenarnya sangat besar kepada kemajuan pendidikan anak.

Sementara itu, ramai kanak-kanak daripada keluarga miskin keciciran dan tidak meneruskan persekolahan ketika pandemik kerana ibu bapa kehilangan pendapatan dan pekerjaan.

Ibu bapa daripada isi rumah miskin berkecenderungan membuat keputusan mengurangkan perbelanjaan pendidikan untuk anak mereka. Keputusan ini banyak mempengaruhi tahap keciciran pembelajaran dalam kalangan kanak-kanak daripada keluarga miskin.

Golongan kanak-kanak keciciran pendidikan ini tidak semestinya berada di luar bandar, malah semakin ramai kanak-kanak keciciran pendidikan daripada keluarga miskin bandar.

Bagi mengelakkan keciciran pembelajaran murid miskin di bandar, Kementerian Pendidikan (KPM) perlu bertindak segera termasuk merancang sistem pendidikan berkualiti berkos rendah untuk dinikmati anak daripada keluarga miskin di bandar seperti penyediaan lebih banyak sekolah dan asrama harian baharu di kawasan bandar sesak untuk mengurangkan kos pengangkutan anak ke sekolah.

Data kajian seluruh dunia boleh dijadikan sebagai panduan, kemiskinan terutama di bandar akan meningkatkan risiko keciciran pendidikan dalam kalangan murid rentan pendidikan.

Malah, akibat jurang kekayaan besar dalam masyarakat di bandar, jurang pendidikan turut membesar dalam jangka panjang. Tindakan mencegah jurang ini daripada terus membesar perlu dilakukan.